باران نور

بسم رب الشهدا و الصدیقین

اربعین حسینی را خدمتتان تسلیت عرض می نمایم:

یکی از راهکارهای موثر و مهم ( مرافقت با شهداست ) چرا که در دعای ندبه دو پاداش را برای افرادی که خداوند بر آنها منت گذاشته و با الگو و اسوه قرار دادن امام زمان (عج) برآنها نعمت را تمام کرده میفرمایند ( حتی توردنا جنانک ) و سپس ( و مرافقه الشهدا من خلصائک )  پس میتوان نتیجه گرفت که رفیق شدن با شهدا ( یعنی تاسی به سیره عملی شهدا ) میتواند به عنوان یکی از راهبردهای اساسی برای زمینه سازی ظهور قلمداد گردد  در فضیلت شهید و شهادت همین بس که فرموده اند ( ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون )

وتوجه  شود که در دولت کریمه امام عصر روحی فداه بهترین نوع از دنیا رفتن که شهادت می باشد نصیب یاران واقعی و خالص آقا می گردد.

 اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و المستشهدین بین یدیه

 ( آمین یا رب العالمین )

وفاداری حضرت ابوالفضل آنقدر زیاد است که حتی یزید و یزیدیان را به تعجب واداشته است!

كاروان به سوی شام در حركت بود. راه دراز كربلا تا شام پیموده شد و وقتی کاروانیان به شام رسیدند، سپاهیان وسایل غارت شده از شهدای كربلا را نزد یزید بردند. در میان آن وسایل پرچم بزرگی وجود داشت که نشانی از وفاداری حضرت ابوالفضل العباس بر آن نقش بسته بود و موجب تعجب همه شد. یزید و حاضران بهت زده دیدند واعجبا همه جای چوبه پرچم، سوراخ شده و آسیب دیده است؛ ولی تنها جای یک دست بر روی چوبه آن سالم است. یزید از روی حیرت و تعجب پرسید: این پرچم را چه كسی حمل می كرد؟ گفتند: عباس بن علی (علیهما السلام) (ابوالفضل العباس).

یزید از روی تحیر و تعجب برای تجلیل از پرچمدار كربلا سه بار برخاست و نشست. سپس رو به حاضران كرد و گفت: “به این پرچم بنگرید كه بر اثر صدمات و ضربه ها، هیچ جایش سالم نمانده است؛ جز دستگیره پرچم كه پرچمدار با وفاداری آن جا را می گرفته و تحت هیچ شرایطی علم را رها نكرده است.”

سپس گفت: “…. این است معنای وفای برادر (ابوالفضل العباس) نسبت به برادرش (امام حسین)!”